Monday, April 29, 2013

Words I'm dying to say

Kahit kailan hindi ka magiging masaya kapag di mo tinanggap sarili mo. Mag let go na sa lahat ng insecurities at gumawa ng paraan kung paano mo mapapabuti yun.

Hindi mo maiintindihan talaga bro, napaka unreceptive mo eh. Puro ikaw. Mahilig ka sa selfie. I mean, sarili mo lang kasi pinakikinggan mo. Bakit nga ba ako nag sasayang ng panahon sa'yo alam ko naman na di ka makikinig.

Ang problema kasi, hinayaan mo'ng tuluyan kang magbago alinsunod sa gusto nila. Tinanung mo ba sarili mo kung gusto mo parin yung ginagawa mo? Hindi, kasi masyado kang nagpauto sa sistema. Ewan ko ba, matalino ka naman.

Nice to hear that, props to you bro. Making me proud to see you finally becoming a man. Sabi ko sayo eh, kaya mo naman, di ka palang handa nung nakaraan. Naks! Red horse bro, pag nagkita.

Hindi naman ako madaya, madiskarte lang.

Ang problema kasi, di na siya yun eh, di mo naman siya kailangan baguhin. Boy friend ka lang, di ka si Lord. Wag mo ipilit kung ayaw, intindihin mo nalang.

"I love you." Ay, sorry. Wrong sent.

Di naman sa ayoko ng makipag kaibigan sa'yo, ayoko lang makasakit pa. It may sound ironic, pero ganun talaga. I don't want to hurt you, ganun lang ka-simple.

Ako, user? Eh ano pa bang wala sa akin? At hello, bukod sa bulok mo'ng ugali, ano pa magagamit ko sayo? Isip naman please, ay wala ka pala nun.

Don't just grow old. Grow up, kid.

Okay lang, sanay naman ako na ngangamusta ka kapag bored ka na, o kaya naman di ka nirereplyan ng boy friend mo. Okay lang talaga.

Di naman ako tahimik, napaka pointless lang talaga para sa akin ng mga sinasabi mo. Walang thrill, walang excitement. Sayang neurons ko kapag inentertain kita, saka di ko rin ugali yung mag pakitang tao. Di ako tahimik, di lang talaga ako interesado sayo.


Thursday, April 18, 2013

I had my first


Pagkatapos ng apat na taon ng saya, hirap, lungkot, puyat, pagod, iyak at iba’t-ibang emosyon na naramdaman ko sa kolehiyo, finally, masasabi ko narin na nakaya ko kahit madaming gustong humadlang sa pangarap ko. Andyan yung mga guro na pilit kang susubukan hanggang malabas yung kaya mo. Andyan din yung mga kaklase na handang siraan ka para lang masabi na mas magaling sila. Pero higit sa lahat, andyan din yung mga totoong kaibigan na handang mag back-up kapag nakakaramdam ka na ng inis o pagod sa mga nangyayari sa iyo.
Sa totoo lang, iilan lang silang maituturing ko na naging totoo sa akin. Marahil, karamihan sa mga taong gustong mapalapit sa akin ay ako rin ang gumawa ng paraan para mapalayo sila dahil nung una palang ay alam ko ng iba ang intensyon nila sa pakikipag kaibigan sa akin. Hindi naman sa pagiging judgmental, pero malakas yung pakiramdam ko sa mga ganyang bagay, at isa pa, sobrang hirap ako mag tiwala sa isang tao at kadalasan din, iniiwasan kong ma-attach dahil alam ko na in some point, mawawala din sila.
Pero masaya ako na nakilala ako ng ilang tao na masasabi ko na naging parte ng pag hubog kung sino ako ngayon. Mga taong talaga namang tumatak sa puso ko. Andyan yung mga nakasama at nakilala ko sa ibang orgs, mula sa Science Club, Psych Soc, Tatsulok at Mendiola Consortium, ang dami kong naging kaibigan. Dami ko rin natuklasan sa sarili ko dahil sa kanila, yun bang akala mong hindi mo kaya pero dahil sa pag push nila, ayun nagawa mo.
Mamiss ko si Benedict, Ian at Love, yung tatlong Presidente ng Mendiola. Sayang at nung isang taon ko lang sila nakilala. Sobrang hindi ko rin makakalimutan si Matthew na naging parang best friend ko ngayong college, sa lahat kasi, sa kanya ko lang nasabi yung isang sikreto na kahit kay John Rey hindi ko masabi-sabi. Hay, mamiss ko silang apat.
Sa pag graduate ko, naalala ko rin na apat na taon narin pala nung may tumawag sa akin na best friend, di ko alam kung karapat dapat ba akong tawagin na ganun kaya naman sobrang saya ko talaga na nakilala ko siya. Kaya ngayon, hindi lang kaibigan turing ko sa kanya kundi kapatid pa.
Yung mga nakasama ko din nung 16, di ko inaakala na darating ako sa point na ganun. Yung point na nawala ka ng respeto sa sarili mo. Pero masaya naman ang kinalabasan. Alam kong di na mauulit yun, at ayoko ng maulit pa talaga. Good night.